انسان از اونجایی که چیزهای بیشتر از بقیه موجودات داره دنیای وسیع تری رو درک می کنه و احساس می کنه و زندگی با پستی و بلندی بیشتری رو تجربه می کنه و این اصلا عجیب نیست. اما بخشی از زندگی ما که فقط خودمون ازش خبر داریم رو اگر با دقت نگاه کنیم و تغییراتش رو رصد کنیم نوسان عجیبی در اون می بینیم. روحیات خیلی از ماها با شدت خیره کننده ای متناوبا تغییر می کنه. خیلی ها از صبح تا شب بیشتر از دهها حالت رو نسبت به یک مسئله که در ذهن دارند تجربه می کنند. یه لحظه حماسی به اون نگاه می کنند . لحظه بعد به اون با نا امیدی فکر می کنند و .. دیگرانی هم که از درون ما خبر ندارند اگه کنجکاو باشند از اعمال ما به این حالت پی می برند. حتی تا سنین بالا هم این حالت ادامه پیدا می کنه و جزئی از شخصیت آدمها می شه
محکوم
ما محکوم شده ایم. به تکرار هر روزه جنایت محکوم شده ایم. ما به کشتن خود و یکدیگر در هر نگاهی که به هم می کنیم ، در هر سلامی و در هر یادی محکومیم. به زجر کشیدن از بودن ، به گسترش دایره آنها که آزارشان داده ایم و به خنجر زدن به آغوشهایی که در آنها آرمیده ایم ناگزیریم. تاوان هر لذت کوتاه را با شکنجه ای که خود جلاد آنیم می پردازیم و ما از این بار امانت جز تنهایی نصیب نبردیم.
تصور
صندلی روبروم نشسته . مدرن ترین وسایل ممکنه رو همراه داره و میگه که مهندسه و برای یک گروه استخراج معدن کار می کنه. قطار که تو بیابون میوفته بحث هم به سیاست می کشه و به اوضاع مملکت و از این حرفها که بر سر هر بازاری هست. طوری انتقادهای جون دار می کنه که می گی این بحران رهبری اپوزیسون رو دست آخر همین بابا باید حل کنه. تا بحث به کهنگی قطار و ناتوانی ایران از ساخت قطار های جدید و واردات واگن از چین می رسه که با تعجب می گه ما که به تکنولوژی هسته ای دست پیدا کردیم خب باید تو این زمینه هم پیشرفت کنیم .
و من به این فکر می کنم که کدوم ما مد نظرشه و چرا و چطور با این همه کمالات این ایده سخیف و متناقض به ذهنش رسوخ کرده.
سال
برام پیامک اومد از همراه اول که تولدت مبارک
دوستم میگه مگه تو شهریور به دنیا اومدی؟ میگم نه شناسنامه ام رو زودتر گرفتن که یه سال زودتر برم مدرسه . میگه تو که دوسال پشت ارشد موندی بهتر نبود همون سر جاش شناسنامه ات رو می گرفتن که اون یه سال تو کودکستان بمونی بجای کلاسای کنکور ارشد؟؟!!
لیبیدوی اضافه!
امشب دوباره شبیخون به خواب من زده ای / این اشک و آتش و غم را به جان من زده ای
این بیت قرار بود مطلع یک شعر در قالب غزل شود که البته خوشبختانه بقیه ابیات آن در قالبی متفاوت راهی پوسته زمین شد!
علی
اگه معیار این نباشه که به اسم یه نفر چه کار کرده اند یا هوادارای یه نفر چه شکلی اند به نظر من هنوزم میشه که توی نهج البلاغه نگاهی انداخت و به بعضی جمله هاش فکر کرد. البته روز به روز این کار سخت تر میشه . تو جمع های روشنفکری که فاتحه دین و سنت و هرچی که مذهبی باشه یا روم به دیوار عربی باشه سالهاست خونده شده و تو جمع های مذهبی هم که این مفاهیم این قدر وکیل و وصی داره که نمی شه بی اجازه به یکیش دست زد.
جواد طباطبایی تو یه کتابش یه فصل رو به نهج البلاغه اختصاص داده و ابراز تعجب می کنه که چطوری این کتاب که می تونسته تو زمینه اندیشه سیاسی هم مفید واقع بشه تو ایران تا این حد نادیده گرفته شده.
لذت خدا بودن
وقتی در یک کشور جهان سوم که همه چیز زنان در مردان و همه چیز برای مردان در یک چیز خلاصه می شود یک زن که از قضا نماینده مجلس هم هست ادعا می کند که:«تک همسری در قانون شرع نیامده و ما نباید آنچه را که مجامع بین المللی می خواهد بگوییم زیرا بر اساس حکم خدا و شرع مقدس هیچ شرطی مبنی بر الزام رضایت همسر اول برای ازدواج مجدد نیامده است.شما به چه چیزی فکرمی کنید؟
من به این فکر می کنم وقتی که دین و مذهب می تونه تا این حد یک انسان رو متاثر کنه که در جهت محروم کردن خودش و هم جنسانش حرکت کنه ،لذت بخش تر از خدا بودن چه چیزی می تونه وجود داشته باشه؟
