اگه معیار این نباشه که به اسم یه نفر چه کار کرده اند یا هوادارای یه نفر چه شکلی اند به نظر من هنوزم میشه که توی نهج البلاغه نگاهی انداخت و به بعضی جمله هاش فکر کرد. البته روز به روز این کار سخت تر میشه . تو جمع های روشنفکری که فاتحه دین و سنت و هرچی که مذهبی باشه یا روم به دیوار عربی باشه سالهاست خونده شده و تو جمع های مذهبی هم که این مفاهیم این قدر وکیل و وصی داره که نمی شه بی اجازه به یکیش دست زد.
جواد طباطبایی تو یه کتابش یه فصل رو به نهج البلاغه اختصاص داده و ابراز تعجب می کنه که چطوری این کتاب که می تونسته تو زمینه اندیشه سیاسی هم مفید واقع بشه تو ایران تا این حد نادیده گرفته شده.
